Pterinochilus lugardi L2/3

Nazwa łacińska: Pterinochilus lugardi
Nazwa angielska Dodoma Baboon

Samice osiągają do 5-5,5 cm długości ciała, samce o wiele mniejsze – dorosłe mają od 3-3,5 cm DC. Gatunek na pierwszy rzut oka odróżnia się od innych przedstawicieli rodzaju Pterinochilus ze względu na bardzo jasne ubarwienie – jasny beż i brąz oraz odcienie szarości. Karapaks i szczękoczułki są najjaśniejsze, odwłok i odnóża lekko ciemniejsze. Na odwłoku widać charakterystyczny czarny „nakrapiany” ornament, a u P. lugardi najbardziej zauważalne są dwie, symetryczne czarne kropki.

Samice żyją 7-12 lat, samce po ostatniej wylince żyją około 12 miesięcy.

Ptasznik ten zamieszkuje południowo-wschodnią Afrykę. Występuje w RPA, w Parku Narodowym Góry Stołowej. Żyje w norkach gęsto oplecionych pajęczyną.

Wyjątkowo defensywny ptasznik, zaniepokojony atakuje z ogromną prędkością, kąsa bez zastanowienia. Dysponuje bardzo silnym jadem.

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/25(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.
Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych „terrariów”. Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.
Jako podłoża używamy mieszanki torfu i piasku, o grubości minimum 5 cm.

Polecane żywe rośliny do terrarium:
– sukulenty bez kolców
– skrytokwiat (Cryptanthus)
– wężownica (Sansewieria)

Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 65%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Z racji tego, że jest to ptasznik afrykański temperatura powinna wynosić 26-28 stopni. W nocy może spadać o parę stopni.
Nazewnictwo

Dorosła samica zazwyczaj większa i mocniej zbudowana od samca. Samce mają dłuższe odnóża, narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach (tzw. bulbusy) oraz haki na goleniach pierwszej pary nóg. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej oraz na podstawie wylinki.

Dorosłe samce posiadają haki goleniowe. Kopulacja powinna być bezproblemowa, lecz najlepiej pilnować pary po wpuszczeniu samca do terrarium samicy. Kokon może być wyprodukowany nawet po 1,5-2 miesiącach od kopulacji. Samica jest w stanie wytworzyć drugi, a nawet trzeci kokon bez linienia i ponownej kopulacji. W kokonie jest ok 100-150 jajek, z czego nie zawsze wszystkim uda się osiągnąć stadium L1.

jad: 4
szybkość: 4
temperament: 4
trudność hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 16