Neoholothele incei gold L2

Nazwa łacińska: Neoholothele incei
Nazwa angielska: Trinidad Olive

Dorosłe samice tego gatunku mierzą tylko około 3-4 cm ciała, a z rozpostartymi odnóżami 6-8 cm. Pięknie ubarwiony niewielki ptasznik. Odnóża to mieszanka koloru żółtego, złotego i zielonego, co w rzeczywistości oddaje kolor oliwkowy. Karapaks ma złocisty ornament na czarnym tle. Jedynie odwłok nieco jaśniejszy z ciemnymi skońsnymi pasami.

Samice tego gatunku dożywają nawet ok 10 lat, samce natomiast giną zazwyczaj kilka (2-6) miesięcy po ostatniej wylince.

Wenezuela, północna część Trynidadu i cała wyspa Tobago.
Dokładne dane odnośnie temperatury i opadów (dla Tobago) w ciągu roku przedstawiają wykresy poniżej.
Zamieszkuje znalezione lub wykopane przez siebie norki, gęsto oplecione pajęczyną.

Gatunek ten jest łagodny, lecz dość szybki. Nie posiada włosków parzących. Nadaje się do hodowli grupowej.
Co, chyba najciekawsze, gatunek posiada wariację kolorystyczną określaną w środowisku terrarystycznym jako „gold” – ze względu na jednolicie złoty kolor osobników. Jest to prawdopodobnie amelanizm, występujący naturalnie w środowisku. Dopuszczając klasycznie ubarwione incei z incei „gold” otrzymamy klasycznie ubarwione incei het. „gold”. Idą dalej: jeśli dopuścimy nasze klasyczne ubarwione potomstwo het. „gold” z osobnikami „gold” otrzymamy młode obu wariacji. Natomiast jeśli dopuścimy parę incei „gold” otrzymamy 100% maluchów „gold”. Nie ma możliwości uzyskania osobników o pośrednich kolorach.
Wcześniej klasyfikowany do rodzaju Holothele

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary minimum 15/15/15 cm, jednak im większe tym damy samicy większe pole do popisu w kwestii pajęczynowania. Jako podłoża można użyć mieszanki piasku i włókna kokosowego, a wystrój mogą stanowić kamienie, suche trawy i kawałki kory. Jednak wcześniej czy później cała aranżacja pojemnika będzie pokryta grubą warstwą pajęczyny.

Temperatura w przedziale 25-28° C z nocnym spadkiem do ok. 23° C, wilgotność powinna wynosić około 60 – 70%. Ważne, aby podłoże nie było całkowite suche, lecz biorąc pod uwagę warunki naturalne N. incei, to wysoka wilgotność też nie jest wskazana. Jeżeli chcesz się dowiedzieć więcej o ogrzewaniu i oświetleniu, przeczytaj: Ogrzewanie i Oświetlenie

Ważne! Przypominamy, że jest to bardzo mały ptasznik, przez co pokarm powinien być odpowiednio mały.

Samica mocniej zbudowana od samca, i o szerszej rozpiętości odnóży. Samiec ma haki na goleniach pierwszej pary odnóży i narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) na nogogłaszczkach. Ubarwienie obu płci zbliżone, lecz u samca kolory są bardziej „wyblakłe”, wręcz szare. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej.

Rozmnażanie gatunku jest stosunkowo bezproblemowe. Dorosła para kopuluje łatwo. Zdarza się, że samica jest agresywna w stosunku do samca, więc należy umożliwić mu szybką ucieczkę. Samica składa kokon bardzo szybko, nawet poniżej miesiąca od kopulacji (a zdarzały się przypadki kilkunastu dni), z którego po niecałym miesiącu wychodzą nimfy, często już NII. Młode linieją na L1 po około tygodniu. Liczba pająków w kokonach jest różna, od kilkudziesięciu (30-50) do ponad 100. Samice często składają drugi kokon, bez linienia i ponownego dopuszczania. Drugi kokon zazwyczaj jest mniej liczny w porównaniu do pierwszego. Młode można zostawić z samicą, będą wspólnie polować. Jeśli zapewnimy odpowiednią ilość pokarmu, to nie powinno dość do kanibalizmu między osobnikami.

jad: 2
szybkość: 3
temperament: 2
trudność hodowli: 2
podatność na błędy hodowców: 2
ocena ogólna: 11