Davus pentaloris~3,5dc

Jeden z mniejszych ptaszników dostępnych w handlu. Dorosłe osobniki tego gatunku nie są duże, samica dorasta do około 5 cm ciała i 10-11 cm rozpiętości odnóży, samiec jest nieco mniejszy. Bardzo piękny, atrakcyjnie ubarwiony gatunek. Karapaks czerwony, z lekkim połyskiem, niekiedy nieco jaśniejszy, odnóża czarne, często z nutką szarości. Na odwłoku ciekawy wzór: sam odwłok jest czarny z czerwonymi pasami – jednym wzdłuż i pięcioma poprzecznymi. Przypomina to ubarwienie tygrysa, stąd jego polska nazwa. Opisany w 1892 roku przez O. P. Cambridge’a. Jest jednym z większych gatunków w rodzaju Cyclosternum.

Samice dożywają około 15 lat, samce dużo krócej, od 2 do 3 lat. W optymalnych warunkach samce dojrzewają po około półtora roku do dwóch, samicom zajmuje to zwykle nieco ponad 2 lata. Trzeba pamiętać, że każdy osobnik rośnie indywidualnie i nie można oczekiwać po swoim pupilu, że wstrzeli się idealnie w sztywne ramy czasowe podawane w opisach.

Pająk ten zamieszkuje wilgotne lasy Kostaryki, zdecydowana większość kraju posiada klimat równikowy. Żyje w norkach, które znajdzie lub wykopie.

Wiele osobników, zwłaszcza wyrośniętych, jest pobudliwych i podczas manipulacji w terrarium reagują dość mocno defensywnie, trzeba brać pod uwagę możliwość ukąszenia. Jad tego gatunku jest słaby i wywołuje jedynie miejscowe objawy (ból, lekki obrzęk, zaczerwienienie), ale ukąszenie jest nieprzyjemnym doświadczeniem. Zwykle jednak pająk ostrzega tylko intruza, uderzając go przednimi odnóżami. Najczęstszą formą obrony jest wyczesywanie z odwłoka włosków (typ III) drażniących skórę, oczy i błony śluzowe napastnika. Jak każdy ptasznik, także i ten woli uciec do kryjówki, niż ryzykować pojedynek. Pomimo, iż jest to gatunek dosyć nerwowy i „zrywny”, a przez to często kwalifikowany jako gatunek dla średnio zaawansowanych, nie powinien sprawiać rozsądnemu początkującemu, uzbrojonemu dodatkowo w odpowiedni osprzęt i zachowującemu odpowiednie środki ostrożności, żadnych problemów. Mimo słabego jadu i niewielkich rozmiarów, trzeba jednak, między innymi z uwagi na jego drażliwy charakter, podchodzić do tego gatunku, jak do wszystkich ptaszników, z respektem. Jedynie duże sztuki mogą wyrządzić niewielką krzywdę, młode osobniki są całkowicie niegroźne dla człowieka. Ptaszniki te potrafią na długie tygodnie zabarykadować się w kryjówce, często podziemnej, nie należy się jednak tym przejmować.

Z racji tego, że pająk jest raczej niewielki, takie też powinno być terrarium dla niego. Pojemnik o rozmiarach 20x20x20 jest wystarczający dla dorosłego osobnika. Wystrój terrarium taki jak dla większości naziemnych ptaszników: kilkucentymetrowa warstwa torfu kwaśnego lub włókna kokosowego jako podłoże, kryjówka w postaci połówki kokosa (aczkolwiek tutaj ma pole do popisu osoba urządzająca wystrój, bo równie dobrze może to być korzeń, jaskinia, sztuczna nora), można wsadzić również roślinkę, najlepiej sztuczną, dla podniesienia walorów estetycznych. Dla młodych pajączków (L1-L5) z powodzeniem stosuje się pojemniki na mocz, dostępne w każdej aptece. Ptasznika przekładamy do większych pojemników, kiedy dojdziemy do wniosku, że obecny jest za mały dla naszego pupila. Pająk ten często pokrywa przędzą wszelkie powierzchnie i obiekty w terrarium, co wygląda bardzo efektownie. W terrarium można umieścić miseczkę z wodą – głównym jej celem będzie nawilżanie powietrza, umożliwi też pająkowi picie. Często jednak poidełko zostaje, tak jak reszta wystroju, pokryte pajęczyną, lub wywrócone i również zapajęczynowane.

Optymalna temperatura dla tego gatunku to 26-28 stopni, w nocy może ona być niższa, około 22-24 stopnie. Obniżanie temperatury pozwoli nam na hodowanie pająka w bardziej naturalnych warunkach. Wilgotność należy utrzymywać w granicach 75-85%, zraszając średnio obficie terrarium dwa razy w tygodniu; przy dużej wentylacji można to robić nieco częściej (do 4 razy). Gatunek toleruje rozpiętość temperatur od pokojowej (22-23*C), do nawet 29*C, lepiej jednak nie przekraczać 28 stopni – jest to maksymalna temperatura dla większości gatunków ptaszników. Dolną granicą wilgotności dla Cyclosternum fasciatum, jako gatunku pochodzącego z lasów deszczowych, jest 60-65%; nie powinno się schodzić poniżej tych wartości, ani utrzymywać ich przez dłuższy czas w terrarium.

Samica mocniej zbudowana od samca, zazwyczaj znacznie większa. Obie płcie nie różnią się ubarwieniem. Samiec ma haki na goleniach przedniej pary odnóży i narządy kopulacyjne (bulbusy) na nogogłaszczkach. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedojrzałych osobników – po wylince, lub szczegółach budowy szczeliny i płytki płciowej.

Dosyć proste. Do kopulacji dochodzi zazwyczaj łatwo, ale po jej zakończeniu samiec często zostaje zaatakowany, należy więc umożliwić mu ucieczkę z terrarium po zapłodnieniu. Samica buduje kokon najczęściej po 4-8 tygodniach po zapłodnieniu. Znajduje się w nim od 250 do 700 jaj. Nimfy wylęgają się po ok. 20-25 dniach, stając samodzielnymi pająkami po kolejnych kilku tygodniach.