Acanthoscurria geniculata L2/3

Dorosłe samice osiągają 8-9 cm ciała. rozpiętość odnóży dochodzić może do 20 cm. Samce nieco mniejsze. Przepięknie ubarwiony pająk. Karapaks i odwłok są aksamitno-czarne. Z odwłoka wyrastają ponadto rude włoski. Między oczami, a chelicerami (na krawędzi karapaksu) widnieje charakterystyczna biała linia. Odnóża czarne z poprzecznymi białymi paskami . Na wysokości rzepki i goleni , między kolejnymi pasami, pojawiają się podwójne, cieńsze, równoległe linie biegnące wzdłuż odnóża porośniętej rzadko brązowawymi włoskami. Budowa masywna. Młode osobniki są koloru szaro-beżowego z czarną plamką na odwłoku.

Samice żyją około 15 lat. Samce znacznie krócej – około 3 lat (do roku po ostatniej wylince).

Pająk pochodzący z Nowego Świata (Ameryka południowa). W naturze spotkać go można na „najniższym piętrze” deszczowych lasów Brazylii.

Acanthoscurria geniculata jest bardzo ciekawym pająkiem. Jest stosunkowo aktywna oraz posiada niepohamowany apetyt co jest na pewno jej atutem – hodując tego pająka można zapomnieć o wielotygodniowych głodówkach naszego podopiecznego. Pająk rośnie szybko, młode osobniki często kopią norki w których mieszkają. Z wiekiem zatracają te instynkty, jednak stają się dość agresywne; potrafią zaatakować oraz wyczesują włoski parzące z odwłoka.

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/20(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu i/lub góry. Konieczna jest wentylacja np. w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych „terrariów”. Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, strącenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub doniczki.

Temperaturę należy utrzymywać w granicach 26-28 stopni z kilkustopniowymi spadkami w nocy. Przy niższej (nie spadającej poniżej 20 stopni) pająk również będzie żyć i rozwijać się, jednak proces ten będzie znacznie wolniejszy. Wilgotność wysoka – 70-80%.

Samica zazwyczaj mocniej zbudowana od samca. Samiec szczuplejszy, posiada dłuższe odnóża. Ubarwienie obu płci jednakowe. U samca po ostatniej wylince pojawiają się bulbusy – narządy kopulacyjne na końcach nogogłaszczek oraz haki na goleniach pierwszej pary odnóży. Przed osiągnięciem dorosłości płeć można rozpoznawać na podstawie analizy budowy płytki i szczelinki płciowej, oraz wylinki.

Pająki osiągają dojrzałość płciową po około 12 wylince. Gdy u samca pojawią się haki i bulbusy można go dopuścić do dorosłej samicy, która niestety dość często bywa agresywna w stosunku do niego. Mimo to kopulacje zazwyczaj są udane. Po około 3-6 miesiącach samica buduje kokon. Znajdować się w nim może od około 800 do nawet 1200 jajeczek. Po 4-6 tygodniach z jajek wykluwają się nimfy, które stają się samodzielnymi pająkami.