Brachypelma emilia~4.5dc

Ptaszniki z tego gatunku osiągają około 5 – 6 cm samego ciała, rozpiętość odnóży sięga do 13-14 cm. Jest to pięknie wybarwiony pająk. Można spotkać kilka charakterystycznych wybarwień, od żółtego po jasno pomarańczowy. W tych kolorach wybarwiona jest środkowa część odnóży ptasznika, oraz część karapaksu, na którym możemy zauważyć charakterystyczną czarną strzałkę. Odwłok czarny, z grubymi w zależności od odmiany pomarańczowymi lub żółtawymi włoskami.

Samica w odpowiednich warunkach może przeżyć więcej niż 20 lat, samiec krócej około roku od ostatniej wylinki.

W naturze można go spotkać na terenach Meksyku, Panamy, Kostaryki, zamieszkuje tereny półpustynne oraz wilgotne lasy tropikalne.

Brachypelma emilia nie posiada jadu niebezpiecznego dla człowieka. Tak jak wszystkie inne ptaszniki z rodzaju Brachypelma został objęty Konwencją Waszyngtońską (CITES).

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/30/25(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Młode osobniki trzymamy w pudelkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych „terrariów”. Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, strącenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki, grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub ceramicznej doniczki. Tylna ścianę terrarium możemy wykonać z korka, kory, słomianki lub zaprawy tynkarskiej bądź styropianu pomalowanych farbą wszystko zależy od naszych zdolności i pomysłowości. Jako wystrój wykorzystujemy korzenie, kawałki kory, łupiny orzecha kokosowego wszystko najlepiej odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią nietoksycznym lakierem bezbarwnym. Terrarium możemy obsadzić żywymi roślinami, ale najczęściej zostają one zniszczone przez mieszkańca, najlepiej spisują się sztuczne rośliny.

Temperatura w przedziale 25-27 stopni z nocnym spadkiem do około 22 stopni, wilgotność powinna wynosić około 65 – 70%.

Samica mocniej zbudowana od samca, choć często o mniejszej rozpiętości odnóży. Samiec ma haki na goleniach pierwszej pary odnóży i narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach. Ubarwienie obu płci zbliżone. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej.

Nieco trudniejsze niż u innych Brachypelma. Samica powinna mieć, co najmniej 4-5 lat, gdyż młodsze prawie nigdy nie robią kokonu po kopulacji. Sam akt płciowy przebiega zazwyczaj spokojnie i bez problemu. Po kopulacji należy umożliwić samcowi ucieczkę, gdyż samica może być agresywna. Kokon jest budowany po 4-9 miesiącach. Najczęściej zawiera 500-800 jaj. Nimfy wylęgają się po ok.5-6 tygodniach i stają się pajączkami po kolejnych 40-50 dniach.