Brachypelma boehmei ~3,5dc

Dorosła samica tego gatunku osiąga około 7-8 cm samego ciała, rozpiętość odnóży sięga 15-16 cm. Samiec stosunkowo mniejszy, około 6 cm ciała. Odnóża wraz z karapaksem pokryte intensywną pomarańczą. Wyjątkiem są hebanowe uda ptasznika, stopy oraz odwłok, na którym znajdują się pomarańczowe szczecinki.

Samice dożywają 20 lat, samce żyją około 4-5 lat.

Gatunek Brachypelma boehmei występuje na Kostaryce, w Panamie, Brazylii, Gwatemali i Hondurasie. Na wolności występuje w środowisku półpustynnym.

Łagodnie usposobiony ptasznik, zaniepokojony wyczesuje włoski parzące z odwłoka, które wbijają się w skórę i przy poruszaniu podrażniają nerwy powodując swędzenie. Jad B.boehmei składa się z toksyn białkowych, który jest porównywalny z jadem pszczoły, dlatego też nie stanowi zagrożenia dla człowieka. Jednak osoby uczulone, mogą wpaść w wstrząs anafilaktyczny, który może pociągnąć za sobą bardziej negatywne skutki. Gatunek ten znajduje się na liście CITES.

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/20/20(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych „terrariów”. Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, stracenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki, grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub ceramicznej doniczki. Tylną ścianę terrarium możemy wykonać z korka, kory, słomianki lub zaprawy tynkarskiej bądź styropianu pomalowanych farbą wszystko zależy od naszych zdolności i pomysłowości. Jako wystrój wykorzystujemy korzenie, kawałki kory, łupiny orzecha kokosowego wszystko najlepiej odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią nietoksycznym lakierem bezbarwnym. Terrarium możemy obsadzić żywymi roślinami, ale najczęściej zostają one zniszczone przez mieszkańca, najlepiej spisują się sztuczne rośliny.

Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 60-70%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Temperatura powinna wynosić 26-28 st. C. W nocy może spadać o parę stopni.

Samiczki są większe i masywniejsze od samców. Dorosłe samce posiadają haki na goleniach pierwszej pary odnóży oraz narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy) na nogogłaszczkach. Ubarwienie obu płci zbliżone. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej.

Średnio trudne. Samica powinna mieć, co najmniej 4-5 lat, gdyż młodsze prawie nigdy nie robią kokonu po kopulacji. Sam akt płciowy przebiega zazwyczaj spokojnie i bez problemu. Po kopulacji należy umożliwić samcowi ucieczkę, gdyż samica może być agresywna. Kokon jest budowany po 4-9 miesiącach. Najczęściej zawiera 600-800 jaj. Nimfy wylęgają się po ok.5-6 tygodniach i stają się pajączkami po kolejnych 40-50 dniach.