Brachypelma albiceps ~4,5dc

Dorosła samica tego gatunku osiąga około 6-7 cm samego ciała, rozpiętość odnóży sięga 14-15 cm. Samiec stosunkowo mniejszy. Uda i odwłok pająka są czarne. Karapaks jest bardzo jasny na tle ciała – w kolorze kremowym lub podpalanego beżu. Odwłok dość gęsto porośnięty grubymi, karminowymi włoskami. Dalsze segmenty odnóży także są czarne, wyraźnie widoczny jest jednak metaliczno-granatowy połysk.

Samice dożywają 15-18 lat, samce po ostatniej wylince żyją około 12 miesięcy.

Pająk ten zamieszkuje północny Meksyk oraz Arizone. Żyje w norkach, które znajdzie lub wykopie.

Łagodnie usposobiony ptasznik, zaniepokojony wyczesuje włoski parzące z odwłoka, które wbijają się w skórę i przy poruszaniu podrażniają nerwy wywołując swędzenie. Jad B.albiceps składa się z toksyn białkowych, który jest porównywalny z jadem pszczoły, dlatego też nie stanowi zagrożenia dla człowieka. Jednak osoby uczulone, mogą wpaść w wstrząs anafilaktyczny, który może pociągnąć za sobą bardziej negatywne skutki. Gatunek ten znajduje się na liście CITES.

Terrarium dla dorosłego osobnika powinno mieć wymiary około 30/20/20(dł./szer./wys.) cm. Może być otwierane z przodu lub góry. Konieczna jest wentylacja w postaci pasków z nawierconej aluminiowej płytki. Druciane i plastikowe siatki nie są najlepszym rozwiązaniem, gdyż mogą zostać przegryzione.

Młode osobniki trzymamy w pudełkach po kliszy lub pojemnikach na mocz. Wraz ze wzrostem przekładamy je do coraz większych „terrariów”. Hodowcy stosują z powodzeniem pudełka po sałatkach, czekoladkach, wacikach do uszu, pojemniki na żywność różnych rozmiarów itp. Popularne są także faunaboxy różnych rozmiarów, które dość tanio można dostać w sklepach zoologicznych.

Terrarium powinno być ustawione z dala od kaloryfera, głośników, wszelkich sprzętów powodujących drgania, w miejscu spokojnym, gdzie nie będzie narażone na bezpośrednie działanie promieni słonecznych, strącenie z półki lub potłuczenie.

Jako podłoża używamy kwaśnego torfu, włókna kokosowego lub ich mieszanki, grubość podłoża powinna wynosić ok. 5- 7 cm, co umożliwia pająkowi kopanie i zapewnia utrzymanie odpowiedniej wilgotności. Powinniśmy zapewnić pająkowi kryjówkę, którą można zrobić z łupiny kokosa lub ceramicznej doniczki. Tylną ścianę terrarium możemy wykonać z korka, kory, słomianki lub zaprawy tynkarskiej bądź styropianu pomalowanych farbą wszystko zależy od naszych zdolności i pomysłowości. Jako wystrój wykorzystujemy korzenie, kawałki kory, łupiny orzecha kokosowego wszystko najlepiej odpowiednio zabezpieczone przed wilgocią nietoksycznym lakierem bezbarwnym. Terrarium możemy obsadzić żywymi roślinami, ale najczęściej zostają one zniszczone przez mieszkańca, najlepiej spisują się sztuczne rośliny.

Wilgotność powinna się mieścić w przedziale 60-70%, jednak krótkotrwałe zmiany nie powinny zaszkodzić starszym osobnikom. Temperatura powinna wynosić 26-28 stopni C. W nocy może spadać o parę stopni.

Samica mocniej zbudowana od samca, choć często o mniejszej rozpiętości odnóży. Samiec ma haki na goleniach pierwszej pary odnóży i narządy kopulacyjne na nogogłaszczkach. Ubarwienie obu płci zbliżone. Rozpoznanie płci jest możliwe już u niedorosłych osobników po szczegółach budowy płytki i szczeliny płciowej.

Trudne ze względu na powolny wzrost oraz małe rozpowszechnienie w hodowlach. Często samica po udanej kopulacji nie buduje kokonu. Zazwyczaj kopulują chętnie, choć zaraz po kopulacji samica może stać się agresywna w stosunku do samca. Aby tego uniknąć należy umożliwić samcowi szybką ucieczkę. Samica znosi jaja najczęściej po 5-8 miesiącach od kopulacji. Kokon zawiera około 500-700 jak, młode nimfy wylęgają się po 5-7 tygodniach. Samodzielnymi pająkami stają się po kolejnych 50-60 dniach.